เดินทางอย่างเท่าเทียม

สำหรับคนทั่วไปอาจไม่ตระหนักว่าคนพิการนั้นสามารถเดินทางท่องเที่ยวได้เหมือนกับทุกคน การตัดสินใจแทนโดยไม่เปิดโอกาสให้คนพิการได้ออกเดินทางด้วยตนเองเป็นสิ่งที่ทำให้คนพิการนั้นไม่มีโอกาสได้รู้ถึงศักยภาพของตัวเองและอาจจะเป็นการปิดโอกาสความสำเร็จเล็กๆ ที่คนพิการจะทำได้ คุณเพชรน้ำหนึ่ง แนะนำว่าให้เปิดโอกาสให้คนพิการได้เดินทาง เพื่อจะได้เรียนรู้ด้วยตนเองว่าชอบหรือไม่ชอบ ทำได้หรือไม่ได้ อย่างไรก็ตาม พบว่าสิ่งที่คนพิการต้องการได้รับการสนับสนุนและพบว่าในสังคมไทยยังขาดแคลน คือข้อมูลเพื่อประกอบการตัดสินใจให้เดินทางง่ายขึ้น ถึงแม้ยุคนี้ข้อมูลสามารถหาได้ง่าย ๆ แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะช่วยให้คนพิการได้วางแผนและตัดสินใจ ได้แก่ข้อมูลของสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับคนพิการที่มีอยู่ในแต่ละสถานที่ ซึ่งจะทำให้คนพิการสามารถวางแผนเตรียมตัวสำหรับการเดินทางได้

ข้อมูลจำเป็นประกอบด้วย

• ทางลาด
• ที่จอดรถคนพิการ
• ลิฟท์
• ห้องน้ำคนพิการ
• ทางเดินนำทางสำหรับคนพิการทางสายตา (เบรลล์บล็อก) และป้ายข้อมูลอักษรเบรลล์

คุณเพชรเล่าว่า ระหว่างการเดินทางนั้นจะมีความทรงจำดี ๆ ที่ทำให้นึกถึงแล้วอยากกลับมาอีก โดยเฉพาะร้านอาหาร ตลาดนัด ของกินอร่อยประจำพื้นที่ ซึ่งต้องเดินทางมาเท่านั้นจึงจะหาทานได้ เช่น ร้านอาหาร หรือเมนูบางเมนูตามสถานีบริการน้ำมัน หรือปั๊มน้ำมัน และเมื่อกล่าวถึงประสบการณ์ในปั๊มน้ำมันคุณเพชรเล่าว่า หลายครั้งที่ต้องวางแผนการเดินทาง เส้นทาง จุดแวะพักต่าง ๆ เคยมีประสบการณ์แวะเข้าห้องน้ำที่ที่ปั๊มน้ำมันแล้วพบว่าทางลาดไม่มี หรือลาดชันมาก ใช้งานแล้วอาจจะไม่ปลอดภัย ห้องน้ำคนพิการบางแห่งถูกนำไปเป็นห้องเก็บของ และการออกแบบที่ไม่เป็นมิตรกับวีลแชร์ทำให้ไม่สามารถหมุนกลับตัวปิดประตูห้องน้ำได้และอีกจุดคือก๊อกน้ำ ควรจะเป็นก๊อกที่ใช้มือปัดไม่ใช่การหมุน ซึ่งเป็นจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนปกติอาจจะไม่เข้าใจว่าสามารถช่วยให้การเดินทางราบรื่น เพราะหากแวะปั๊มน้ำมันแล้วไม่สามารถใช้งานห้องน้ำได้จริง เคยต้องตัดสินใจปัสสาวะในรถแทน